نگرشی بر تولید میوه ارگانیک

تولید و تربیت درختان میوه، برای تولیدکنندگان میوه ارگانیک مزایای فراوانی دارد. از آن جایی که درختان میوه، گیاهان چند ساله و دائمی بوده؛ لذا پس از احداث باغ، نیاز به شخم و عمل آوری هر ساله خاک نمی باشد، به این ترتیب فرسایش خاک به حداقل می رسد. این موضوع سبب شده تا تپه ها و دامنه کوه ها، که برای کشاورزی و زراعت نامطلوب می باشند، جهت احداث باغات میوه مورد استفاده قرار گیرند. کاشت درختان میوه در مناطق کوهستانی، کیفیت میوه را افزایش می دهد. زیرا در چنین مناطقی، میزان تنفس درختان در فصل رشد كمتر بوده و لذا اتلاف آب و مواد غذایی از میوه ها کاهش می یابد.

اگر چه احداث و اداره باغات ارگانیک در مساحت های کوچک و بزرگ امکان پذیر است، ليكن اداره ارگانیک باغات در مساحت های کوچک با سهولت بیشتری انجام می شود. از این رو تغيير نظام سنتی تولید کشاورزی به ارگانیک، راه حل مناسبی جهت اداره و مدیریت واحدهای باغی کوچک می باشد. این تغيير مستلزم مکان یابی و مدل یابی تولید ارگانیک است. مدل برتر مدلی است که ضمن درآمدزایی بیشتر، با فرهنگ مردم منطقه نیز سازگار باشد. انتخاب محل، قدم اصلی برای کاشت و احداث باغات میوه ارگانیک است. بعلاوه تعیین اجزای سیستم تولید ارگانیک نیز بسیار اهمیت دارد.