الکهاند نروژِی سگی است دلیر با جثه ای متوسط، از سگ های گونه اشپیتز. سگی است قوی هیکل به شکل چهار گوش که دارای استقامت زیادی می باشد و می تواند چندین روز تمام وقت به شکار بپردازد. دارای پوشش دو لایه به رنگ خاکستری و خاکستری کمرنگ در زیر می باشد. پوزه، گوش ها و نوک دم مشکی رنگ می باشند. دارای سری پهن و سه گوش است. آرواره های او بسیار قوی هستند. چشم ها قهوه ای تیره، دوستانه و باهوش می باشند.
دم در پشت حیوان پیچ خورده است. بدن نسبتاً کوتاهی دارد. دارای سینه عمیق و نسبتاً پهنی است. دست های جلویی صاف و موازی یکدیگر هستند. دارای پنجه ای کوچک و کلفت می باشد. الکهاند مشکی نیز وجود دارد که به عنوان نژاد دیگری شناخته شده است. اما فقط مطالب کمی راجع به این نژاد در بیرون از اقامتگاهش، نروژ آشکار شده است.
الکهاند نروژی نترس است و رفتار دوستانه ای دارد. اما برخی از آنها ممکن است تا حدی با غریبه ها محتاط باشند. او با خانواده و دوستانی که می شناسد با اشتیاق رفتار می کند. آنها همراهانی قابل اطمینان، پر انرژی و با کودکان گوش به زنگ هستند و می توانند سگ های نگهبان معقولی باشند. آنها تمیز و مطیع، خون گرم و باوفا، سرگرم کننده و حساس هستند. مانند سایر نژاد سگ های قطبی الکهاند نروژی مستقل است. او ممکن است تاحدی به طور پایدار به آموزش فرمانبرداری کردن احتیاج داشته باشد. بسیار مهم می باشد که با این سگ سفت و سخت رفتار شود اما به او مهربانی و عاطفه هم نشان دهید. باید با توله های این نژاد سفت و سخت با تربیت کردن ملایم رفتار کرد. با لطافت کافی این نژاد را تربیت کنید.
شما با تنبیه کردن نامنصفانه می توانید او را برای مدت زمان طولانی ناراحت کنید. آنها برای نگه داشتن شکار پرورش داده شده اند. آنقدر پارس می کند تا شکارچی برسد. برخی از الکهاندهای نروژی به میزان بسیار زیادی پارس می کنند. آنها همچنین علاقه به پرسه زدن دارند. بهترین راه برای بستن سگهای سورتمه، گذاشتن آنها بصورت جفت (یک نر، یک ماده) است. اگر هر دو با هم افسار شده باشند، سگ نر گرایش بیشتری به جنگیدن پیدا می کند. همچنین آنها ممکن است که با هم جنس خود در یک خانه پرخاشگری کنند. در برخی از منابع آمده است که الکهاند نروژی معمولاً با سایر حیوانات رابطه خوبی دارد اما برخی دیگر می گویند که آنها غیر قابل اطمینان هستند و باید محتاط بود.
